Σημαντικό «υπόγειο» προβάδισμα δείχνουν να παίρνουν μετά από πολύ καιρό οι αμερικανικές εταιρείες στο ελληνικό πρόγραμμα του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους, καθώς ο θεωρούμενος ως σημαντικότερος ανταγωνιστής τους στην ελληνική αγορά, η το EF-2000 Eurofighter εκτός Ελλάδος ταλανίζεται από ενδοεταιρικά προβλήματα και άρνηση των κυβερνήσεων της κοινοπραξίας να χρηματοδοτήσουν την εξέλιξη του Tranche 3B και στο εσωτερικό δείχνει να έχει τελειώσει η βενζίνη της υποψηφιότητας.
Όλα αυτά δέκα χρόνια ακριβώς μετά την απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη τα τέλη Μαρτίου 2001 να αναβάλει την αγορά των Eurofighter για «μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Τελευταία ελπίδα της κοινοπραξίας έχει μείνει η περίπτωση ιδιωτικοποίησης της ΕΑΒ. Στην περίπτωση που αλλάξει αυτό που δημοσίως η κυβέρνηση διακηρύσσει, δηλαδή η ΕΑΒ περιληφθεί στον κατάλογο των προς ιδιωτικοποίηση εταιρειών (τώρα αυτό έχει αποκλειστεί, αλλά δεν αποκλείεται να τροποποιηθεί μελλοντικά και αυτή η απόφαση), τότε η κοινοπρακία του Eurofighter θα επιδιώξει την ανάληψη του ελέγχου της εταιρείας.
Αυτό θα σημάνει ότι θα έχει πιθανότητες ανάληψης του προγράμματος του ΝΜΑ γιατί, κατά τα ψέματα, όποιος αναλάβει την ΕΑΒ θα πάρει και το πρόγραμμα του ΝΜΑ. Επίσης, αν η ευρωπαϊκή κοινοπραξία κερδίσει το πρόγραμμα του ινδικού νέου "μέσου" μαχητικού αεροσκάφους, τότε με τoν αέρα του νικητή, οπωσδήποτε θα επανέλθει και στην ελληνική αγορά.
Για την ώρα η ευρωπαϊκή κοινοπραξία του Eurofighter, απλώς έχει αποσυρθεί ουσιαστικά από την ελληνική αγορά, τα γραφεία της στην Αθήνα ξενοικιάστηκαν και η έδρα μεταφέρθηκε σε ένα μικρό χώρο, για να υπάρχει μια συμβολική παρουσία, περισσότερο για να παρακολουθεί τα προγράμματα στα οποία ήδη έχει εμπλοκή στην Ελλάδα η μητρική εταιρεία (F-4E Peace Icarus, προγράμματα αντισταθμιστικών κλπ).
Το ίδιο έχει γίνει και με την γαλλική εταιρεία Dassault η οποία επίσης έχει αναστείλει την εν Ελλάδι προωθητική δραστηριότητά της για το μαχητικό Rafale, ειδικά μετά την απόφαση των ελληνικών κυβερνήσεων να προχωρήσουν στην απόκτηση των φρεγατών FREMM.
Η τρίτη ευρωπαϊκή υποψηφιότητα το σουηδικό Gripen, εδώ και καιρό έχει διακόψει την απόπειρα διείσδυσης στην ελληνική αγορά μαχητικών, καθώς οι σχέσεις της μητρικής SAAB με την BAE Systems που είχε αναλάβει την προώθηση του αεροσκάφους σε διάφορα μέρη του κόσμου, έχει πρακτικά δακοπεί.
Έτσι έχουν μείνει οι δύο αμερικανικοί κολοσσοί η Lockheed Martin και η Boeing με υποψηφιότητες ανώτερες τεχνολογικά από τις αντίστοιχες των Ευρωπαίων. Το F-35, το μοναδικό πραγματικό 5ης γενιάς διαθέσιμο μαχητικό, το οποίο όμως ταλανίζεται από προβλήματα καθυστερήσεων και υπέρβασης κόστους, το F-16 AESA το οποίο έχει ως υποψηφιότητας πολλά θετικά, το F/A-18E/F Super Hornet και το F/A-18 Silent Hornet, το οποίο αποτελεί ένα υβριδικό stealth μαχητικό, το οποίο θα είναι έτοιμο το 2014 περίπου.
Με μείωση του ίχνους επιστροφής στο ραντάρ κατά 40%, ένα κόκπιτ αεροσκάφους 5ης γενιάς το Silent Hornet, θα αποτελεί την πιο οικονομική ημι-stealth πρόταση στην αγορά, περί το 2014.
Τεχνολογικά και σε επίπεδο ωριμότητας, όλα τα αμερικανικά μαχητικά υπερέχουν σαφώς των ευρωπαϊκών και είναι λογικό αφού διατίθενται πολύ μεγαλύτερα ποσά για την ανάπτυξή και τεχνολογική τους εξέλιξη, αλλά και επιχειρησιακά εξελίσσονται από τις συνεχείς εμπλοκές των ΗΠΑ σε συρράξεις ανά τον πλανήτη. Με εξαίρεση δε, το F-35, οι αμερικανικές υποψηφιότητες έχουν κόστη που κυμαίνονται από το 40% (!) μέχρι και το 60% των αντίστοιχων ευρωπαϊκών. Άρα έχουμε ένα πολύ σημαντικό «value for money» προβάδισμα στις αμερικανικές υποψηφιότητες,
Με αύξοντα αριθμό «10» στις προτεραιότητες του τριετούς κυλιόμενους εξοπλιστικού προγράμματος και με τίτλο «Απόκτηση Α/Φ & συναφούς εξοπλισμού για αναπλήρωση απωλειών & αντικατάσταση Α/Φ δεύτερης γενιάς. Αναβάθμιση υποδομών & εγκαταστάσεων υποστήριξης ΝΜΑ (40 σύγχρονων Α/Φ)» το πρόγραμμα της Π.Α. έχει άμεση χρηματοδότηση 350 εκατ. ευρώ και συνολική-τελική 2.398,76, μόλις!
Για μαχητικά κόστους Eurofighter, δηλαδή 120 εκατ. ευρώ και πάνω, απλά δεν υπάρχουν λεφτά, τουλάχιστον για νέα μαχητικά, γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο της παραλαβής μεταχειρισμένων του Tranche 1 αντί περίπου 70 εκατ. ευρώ η μονάδα.
Αντίθετα το κονδύλι είναι ικανοποιητικό για τις αμερικανικές υποψηφιότητες με εξαίρεση το F-35, που ξεκινούν από τα 50 και φτάνουν μέχρι τα 70 εκατ. ευρώ σε διάφορες εκδόσεις και με ποικίλο εξοπλισμό.
Και όλα αυτά χωρίς να συμπεριλάβουμε την πολιτική υποστήριξη που απολαμβάνουν οι αμερικανικές υποψηφιότητες, ειδικά στην παρούσα κυβέρνηση όπου η σύνδεση της με ομφάλιο λώρο με την Ουάσιγκτον είναι κάτι περισσότερο από διακριτή.
Πάντως με τους Ευρωπαίους αδύναμους να προωθήσουν τις υποψηφιότητές τους και με τους Αμερικανούς να έχουν συμφέρον να καθυστερήσει η απόφαση είτε για λόγους ολοκλήρωσης του F-35, είτε (λιγότερο) για την ολοκλήρωσης της ανάπτυξης του Silent Hornet δεν υπάρχει καμία σοβαρή πίεση για ΝΜΑ στην ελληνική κυβέρνηση, όπως συμβαίνει π.χ. στο θέμα των φρεγατών.
